Καλωσόρισμα

….Εξωγήινοι που εισβάλλουν στον κόσμο μας απροειδοποίητα, φαντάσματα που στοιχειώνουν έρημα αρχοντικά, δράκοι που πετούν στον ουρανό, ξωτικά που κρύβονται σε σκιερά δάση, βρικόλακες που περπατούν στους δρόμους, αρχαίες θεότητες που φυτοζωούν σε βυθισμένα ερείπια, αλλόκοτες σκεπτομορφές που γεννιούνται στ’ ασφυκτικά περιβάλλοντα των σύγχρονων μεγαλουπόλεων…. πόσοι από μας δεν έχουν διαβάσει κάποιο λογοτεχνικό έργο που ν’ αναφέρεται σε όλα τα παραπάνω; Και πόσοι από μας δεν έχουν νιώσει μια γλυκιά ανατριχίλα στη σκέψη ότι κάτι απ’ όλα αυτά, κάποτε, μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, να φέρει κάποια ψήγματα αλήθειας, να είχε υπάρξει ή να υπάρχει ακόμα;

Η ενασχόληση με την τέχνη του φανταστικού, η οποία δεν περιορίζεται φυσικά στο χώρο της λογοτεχνίας, είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη, μια ηδονική και λυτρωτική ταυτόχρονα κατάδυση σ’ έναν κόσμο όπου το κυρίαρχο αξίωμα είναι η φράση «Τι θα γινόταν αν…..» Είναι ο κόσμος όπου μπορούμε να προβάλουμε εκ του ασφαλούς- τέλος πάντων σχεδόν εκ του ασφαλούς- τα όνειρα, τις επιθυμίες και τους εφιάλτες μας, όπου μπορούμε να μεταμορφωθούμε σε ότι επιθυμούμε, να ζήσουμε κάτι από τη ζωή ενός ήρωα ή ενός καθημερινού ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με το ακατάληπτο, ή ότι άλλο θέλουμε. Είναι μια γοητευτική δυνατότητα, δεν συμφωνείτε;

Κι όμως, η τέχνη του φανταστικού, όπως και τόσα άλλα πράγματα εξάλλου, χωλαίνει στην Ελλάδα. Αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη νέων-στην ηλικία ή στην ψυχή- ανθρώπων που έχουν τη διάθεση και το ταλέντο να δημιουργήσουν, αλλά στην αρνητική στάση της νέο-ελληνικής κοινωνίας και διανόησης απέναντι σε οτιδήποτε κινείται στο χώρο του «φανταστικού», του «μη πραγματικού» ή του «εναλλακτικού.» Αυτό είναι ένα φαινόμενο που θα έπρεπε να μας ανησυχεί καθόσον η φαντασία είναι μια ποιητική προέκταση της πραγματικότητας και το κυριότερο, αν όχι το μοναδικό, μέσο με το οποίο εμπλουτίζεται. Σκεφτείτε ότι οτιδήποτε βλέπετε γύρω σας, όταν περπατάτε για παράδειγμα στους δρόμους μιας πόλης, υπάρχει γιατί κάποιος το φαντάστηκε, κάποιος αρχιτέκτονας που έχτισε μια πολυκατοικία, ένας σχεδιαστής αυτοκινήτων που οραματίστηκε το αυτοκίνητο που σας προσπερνάει αυτή τη στιγμή, κάποιος πολεοδόμος που σχεδίασε-λέμε τώρα-μια συνοικία, ίσως και κάποιος δημοτικός σύμβουλος που μια φορά και έναν καιρό σκέφτηκε να δώσει κάποιο όνομα στο δρόμο που διασχίζετε.

Το στοιχείο που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τις άλλες μορφές ζωής, είναι η φαντασία. Η φαντασία αποτελεί τη θεμέλια λίθο της δημιουργικότητας. Κι όμως, οι συνηθισμένες αντιδράσεις που εισπράττει κάποιος που έχει το θάρρος να δηλώσει ότι ασχολείται με τη συγκεκριμένη θεματολογία είναι στην καλύτερη περίπτωση μια ευγενική παρότρυνση του είδους: «Γιατί δεν κάνεις και κάτι πιο σοβαρό;»

Αρκετά λυπηρό αν σκεφτεί κανείς ότι οι πρόγονοι μας δημιούργησαν την πιο πολύχρωμη, συναρπαστική, βαθυστόχαστη και εκτεταμένη μυθολογία όλων των εποχών.

Η κατάσταση αυτή έχει αρχίσει και αλλάζει σιγά-σιγά. Χάρη στο διαδίκτυο περισσότερο, που αποτελεί τη πιο ριζοσπαστική και επαναστατική τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων αιώνων κατά τη γνώμη μου, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν την ευκαιρία να προβάλλουν τα έργα και το ταλέντο τους στα μάτια του κάθε ενδιαφερόμενου, αδέσμευτοι από κοντόφθαλμα εκδοτικά συμφέροντα και μονοπώλια που μόλις τώρα τελευταία άρχισαν να αναγνωρίζουν την ύπαρξη και αυτού του ρεύματος στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτό το blog φιλοδοξεί να συνεισφέρει σ’ αυτή την προσπάθεια. Όσοι θέλετε λοιπόν, μπορείτε να μας στείλετε τα έργα σας τα οποία εμείς θα παρουσιάσουμε και όσοι επίσης επιθυμείτε, μπορείτε να κάνετε και κάποια κριτική, σχόλιο ή πρόταση πάνω σε αυτά, με απώτερο σκοπό την ανάπτυξη μιας δημιουργικής επικοινωνίας.